Als héél oud-lid ben ik, na een telefoontje met broer Jan, die nog veel meer wist dan ik, gaan spitten in mijn geheugen en er kwam weer een heleboel naar boven. Als klein meisje van 8 jaar ging ik op zwemles bij KZC in het Velserbad in IJmuiden. Beverwijk had begin jaren 60 nog geen zwembad. Op zaterdagavond vertrokken we met de bus vanaf het station Beverwijk. We kregen een dubbeltje mee voor een drop of een sprits, die je bij de kassa kon kopen. Met zus Nel, de buurmeisjes van Koelman, nichtje Ria, Eef , Hetty enz. kregen wij daar onze eerste zwemlessen. En dan na het zwemmen als we thuis kwamen was er op t.v. zo’n Duitse show met Vicco Toriana, Rex Gildo, Kessler Sisters enz (Wie kent ze niet?)  
Met Martin Bruins, onze allereerste trainer, begonnen we een beetje te trainen en zo ontstond de eerste wedstrijdploeg. Na de gewone zwemles mochten we een kwartiertje doorgaan met de borstcrawl en de rugcrawl. Dit kwartiertje werd uitgebreid; op dinsdag- en donderdagmorgen voor schooltijd op de fiets, weer of geen weer, met de pont naar het Velserbad.
Onze eerste echte zwemwedstrijd, naast de onderlinge wedstrijden, was bij zwemvereniging “De Rijn”in Wageningen. We gingen daar een weekend heen. Ria en ik sliepen bij Wilma Korevaer, die later een correspondentievriendin werd, en broer Jan sliep bij de badmeester.Wat voor tijden we daar zwommen weet ik niet meer. Dat was toen niet zo belangrijk.  

Bij de opening van het Sportfondsenbad in 1965(of 1966) in Beverwijk gingen wij natuurlijk meteen over. Het echtpaar De Bruyn werden onze trainers. In die tijd deden we mee met kringwedstrijden en in 1967 selecteerden de eersten van ons zich voor de Nederlandse kampioenschappen in Groningen. In die tijd zat je met een tijd van 1.32 op de 100 schoolslag al onder de limiet. Wij, beginnelingen mochten bij DAW uit Alkmaar slapen, die in Groningen een boerderij hadden gehuurd. En spannend dat we alles vonden!  

Na het echtpaar de Bruyn kwam het echtpaar Smits die ons tot grote hoogten hebben gebracht. We hadden een hechte vriendenkring, dikke vriendinnen, deden alles samen, Frasquita, Janny, Ria en niet te vergeten de jongens, Joost, Simon, Dick, Yte enz. Er waren natuurlijk de gebruikelijke verliefdheden, verkeringen. O, wat waren we allemaal verliefd op Jeffy Schillemans van het IJ op de NK in Utrecht. Met de fam. Smits hebben we een hele mooie tijd meegemaakt. De laatste NK voor ons (Ria, Janny en ik)was Breda . We sliepen in een huisje in Chaam met de ouders van Ria.  

Na het echtpaar Smits, die naar De Meern verhuisden, kwam George Sieverding, die het lange baanzwemmen heeft gestimuleerd. Het werd allemaal serieus aangepakt. Er kwamen trainingskampen, conditietrainen in de duinen. Tussen het wedstrijdzwemmen door deden we ook nog aan waterpolo. Wij waren het eerste waterpoloteam van KZC en dat deden we lang niet slecht. Als je niet meer mee kon met wedstrijdzwemmen, kon je altijd nog gaan waterpoloën. En dit kon je wat langer volhouden. Alleen de wedstrijden op zaterdagavond en andere interesses doen je op een gegeven moment besluiten om te stoppen.

Onze familie was een echte zwemfamilie, zoals je er nog meer had: de fam. Mooij, Blaauw, Bakker Het leven draaide in die tijd alleen om zwemmen; broer in het bestuur, broer die lesgeeft en moeder, die het clubblad in elkaar niet. Nog steeds zit als enige van het gezin broer Piet in het bestuur. Maar inmiddels is er al weer een volgende generatie van den Hoorns bij KZC beland.
Bij de reünie van 15 jaar geleden hebben we elkaar allemaal weer gezien en konden weer lekker bijpraten. Daarna ga je allemaal weer je eigen weg, maar wat is het leuk om ze allemaal misschien weer te zien!

                                                         Atie van Bruggen-van den Hoorn

Terug