Peter Oosterhoff
Hallo (Oud)-KZC’ers,
1.
Nederlandse kampioenschappen waterpolo.
Ik weet niet meer in welk jaar het zich af speelde, maar we deden mee aan de
Nederlandse kampioenschappen waterpolo, ik dacht met het jeugdteam, in Utrecht
zwembad "de Hommel"
We hadden net een wedstrijd gespeeld en zaten in het restaurant lekker een grote
sorbet te verorberen. We hadden hem nog maar nauwelijks op toen we werden
geroepen dat we de volgende wedstrijd moesten spelen. We schrokken ons rot en
werden er enorm melig en lacherig van. We dachten dat wordt niks, maar we
speelden de wedstrijd van ons leven, alles lukte en de wedstrijd werd gewonnen.
Hoe het toernooi verder is afgelopen is me niet meer bekend, maar dit is me bij
gebleven.
2. Nog
iets over het waterpolo van zo'n 30 jaar geleden denk ik. De competitie bestond
toen uit twee delen, een zomer- en een wintercompetitie. Zomers werd er
uiteraard gespeeld in buitenbaden. De meeste baden waren verwarmd, maar in de
zaanstreek was er een zwembad
gebouwd aan het kanaal. Het water was dus ook het kanaalwater. De
zomercompetitie begon in Mei en toen was het water beslist nog koud, beslist
geen pretje om het water in te moeten, menigeen smeerde zich ook in met vet wat
uiteraard niet mocht. Ook vanwege het troebele water en doordat er toen ook maar
één scheidsrechter was, was er ook niet altijd te zien wat er zich onder water
afspeelde.
3. Nog
iets over kampioenschappen, De Nederlandse kampioenschappen wedstrijdzwemmen.
Deze werden meestal gehouden tijdens de zomervakantie, zelf trainde ik dan met
mijn broer in een klein zwembad (16 meter lang en een paar meter breed, dus goed
voor de keerpunten) van een hotel, welke was gelegen in de plaats waar we
vakantie hielden. Deze zomer werden de kampioenschappen gehouden in Chaam
(Brabant). Ik weet niet hoe het nu gaat, maar toen werden we nog ondergebracht
in gastgezinnen. Mijn broer en ik werden ondergebracht bij een in onze ogen wat
ouder echtpaar met een zoontje. Deze mensen vonden het leuk om ons wat van
Brabant te laten zien en gingen wat rijden met ons, maar ook wandelen door de
stad.
Goed bedoeld, maar voor mij niet zo'n succes, want overdag was ik in her zwembad
van de glijbaan gegaan en keihard met mijn hielen op de bodem van het zwembad
terecht gekomen. Hier had ik behoorlijk last van, ik kon absoluut niet op mijn
hielen staan en dus niet gewoon lopen, alleen op mijn tenen en dat is erg
vermoeiend, maar we durfden niet te zeggen dat we niet mee wilden, want je was
tenslotte te gast. Zelfs op het startblok kon ik alleen maar op mijn tenen staan.
Weken heb ik er nog last van gehad.
4. Wat me
verder ook bij gebleven is tijd dat echtpaar Smits de training verzorgden. Mevr.
Smits die je altijd opving na de wedstrijd, of je een goede of minder goede
prestatie had geleverd, ze stond er om je op te vangen. Ook de saam horigheid
van de ouders die er altijd wel waren om hun kroost aan te moedigen. Zo
was er vroeger zelfs een trimploeg ontstaan van enkele vaders (v.d. Molen, Band,
Oosterhoff en Herlaar geloof ik) van de KZC leden die gingen hardlopen. Als ik
het goed heb is dit wellicht het begin geweest van de carrière van Siem Herlaar?
Ook de verjaardagspartijtjes die in opmars kwamen, ouders werden weggestuurd en
er werd wat afgedanst geen housen, maar de zogenaamde slijpplaten werden
grijsgedraaid. Het waren leuke tijden, 's morgens werd er getraind vanaf 6 uur
en 's middags na schooltijd waren we er weer om vrij te zwemmen, we hadden toen
trainingskaarten waar je 's middags gratis mee mocht vrij zwemmen.
Een groet aan iedereen namens Peter Oosterhoff