KZC
1991 tot …
Eigenlijk begon mijn lidmaatschap bij KZC eerder dan 1991. Mijn “zwemcarričre”
begon in 1986 bij het Sportfondsenbad. In ging daar zwemmen voor de diploma’s.
Bij het Sportfondsenbad wilde dit niet echt lukken en zo werd ik eind 1987 voor
het eerst lid van KZC. Vanaf het instructiebad heb ik de lessen gevolgd, ook dit
ging nog niet erg snel. Begin 1990 haalde ik met Schoolzwemmen mijn A-diploma en
kort daarna bij KZC mijn B-diploma, waarmee mijn lidmaatschap bij KZC werd stop
gezet. Mijn C-diploma haalde ik een jaar later weer bij Sportfondsenbad. Ik
hoorde toen dat KZC een nieuwe zwemopleiding was begonnen: het Basiszwemplan.
Dit was het echte begin van mijn tijd bij KZC.
Van het Basiszwemplan kan ik mij herinneren dat het toen ik begon nog
slechts bestond uit twee groepen(gelukkig werd het Basiszwemplan een succes en
nu geef ik zelfs les bij het Basiszwemplan). Een ding over de rugslag, de eerste
slag die ik leerde, ben ik nooit vergeten: “duim eruit, pink erin”. Over
mijn Basiszwemplan tijd kan ik mij verder niet zoveel meer herinneren, behalve
dat ik het met succes doorlopen heb.
Mijn eerste wedstrijd was het Sprintkampioenschap van 1991 en zo begon ik,
nog voor ik het Basiszwemplan had afgerond, met wedstrijdzwemmen. Eerst met
trainingen op zaterdagochtend en al snel volgde de trainingen op dinsdag- en
donderdagochtend. Zo volgde de volgende wedstrijden: het Voorjaarstoernooi,
Bevertoernooi, Competitiewedstrijden, ga zo maar door. Ook de leerwedstrijden
kan ik mij nog goed herinneren, zeker het patat eten achteraf, waarbij de
frikadellen met ketchup over tafel vlogen.
Tot nu toe was waterpolo nog niet aan mij besteed, tot John Adrichem,
trainer van gemengd onder de 14, mij vroeg of ik mee kon spelen omdat zij tekort
spelers hadden. Dit heb ik gedaan en zo heb ik mijn eerste halve seizoen
waterpolo als 11-jarige bij de aspiranten gespeeld. Hierna, ik weet niet meer
wat de reden was, ben ik weer gestopt met waterpolo. Later, toen het Ik
Waterpoloplan werd opgezet ben ik weer gaan waterpoëlen.
Goed, tot zover mijn verhaal over hoe ik ben begonnen bij KZC. De dingen die
altijd bijblijven en die KZC zo bijzonder maken zijn toch wel de toernooien ver
van huis. Nordhorn bijvoorbeeld. Als ik het goed heb ben ik afgelopen Pinksteren
voor de 11e keer naar dit zwemtoernooi van Waspo Nordhorn geweest. Zo
herinner ik mij van een van de eerste jaren het Dokter Snuggels lied. Wij hadden
hier een beetje onze eigen versie op bedacht en in polonaise gingen wij al
zingend een door het kamp. De tien meter toren is natuurlijk ook niet te
vergeten. Bart en Dewin hadden vorig jaar genoeg van dat “gewone” springen
van 10 meter en maakten het dus wat pikanter: Met een string van de 10! Jonhnnie
zwom zelf met string aan en dat liet hij na afloop van zijn race nog even
duidelijk aan het publiek en de jury zien. Met de woorden “Wat kijk je nou”
op zijn achterste staat hij nu op een van de foto’s die in het clubhuis hangt.
Nordhorn wordt nog steeds jaarlijks door KZC bezocht, maar we deden nog veel
meer. Zo zijn we vier maal naar Engeland geweest, waar we toernooien hebben
gezwommen bij twee verschillende clubs: Barnet Copthall en G.B.M., beide uit
Londen. Het feest begon al met de bootreis. Het eerste jaar hebben we
bijna de hele heen- en terugreis onder de trap gezeten. We traden daar op als
een soort “Candid Camera-ploeg” en probeerde veel voorbijgangers voor de gek
te houden. In Engeland zelf zijn we elk jaar naar het centrum van Londen geweest
en steeds was dat weer leuk. Vooral omdat we altijd een bezoek brachten aan de
grootste speelgoedwinkel van Londen, waarvan ik de naam even vergeten ben. De
lunchpakketten die wij van onze Engelse gastgezinnen meekregen vielen bij ons
Hollanders niet altijd in de smaak, maar dat kon pret niet bederven.
Ook ben ik een aantal keer naar Maastricht geweest, waar MZ&PC jaarlijks
een driedaags toernooi organiseert tussen kerst en oud en nieuw. Flipperkasten,
poolen en Games spelen kon allemaal in de Jeugdherberg naast het zwembad, waar
wij overnachtten. Hier maakten wij dus ook veel gebruik van. Ook herinner ik mij
nog een achtervolging van de politie, toen wij op weg waren naar de supermarkt
om onze drankvoorraad op peil te brengen.
Last but not least is er natuurlijk het Koekstadtoernooi in Deventer, een
waterpolotoernooi. Een keer zijn we daar met een bus van Aquafit naar toegegaan
en dat hebben veel voorbijgangers geweten. De een na de andere keek op van de
schiet-, bom-, alarm-, en andere geluidjes die de bus kon maken. Het eerste jaar
stond in het teken van de strijd tussen het Kippensoep en het Tomatensoep team.
KZC deed met twee teams mee in dezelfde poule en dus was er een wedstrijd
KZC-KZC. Of de “Kippen” of de “Tomaten” hebben gewonnen zou ik niet meer
weten, maar de pret was er niet minder om. De laatste keer dat het
Koekstadtoernooi werd georganiseerd is helaas al weer een aantal jaar geleden.
Wel hebben wij deze laatste editie met het onder de 16 team gewonnen, ondanks
dat de helft van het team nog in bed lag toen de eerste wedstrijd van zondag al
was begonnen(met 4 jongens aangevuld door twee meiden).
Natuurlijk zijn deze uitstapjes niet alles. Het zijn vooral de trainingen,
wedstrijden, de activiteiten naast het zwemmen en alle leden die KZC een
sportieve en gezellige vereniging maken. Op dit moment speel ik in het eerste
waterpoloteam van KZC en zwem ik mee met de competitiewedstrijden, de
thuistoernooien en in Nordhorn. Daarnaast geef ik les bij het Basiszwemplan,
fluit ik bij het waterpolo, werk ik mee met het organiseren van het Jubileum en
ben ik regelmatig te vinden in ons altijd gezellige clubhuis naast het zwembad.
Kortom, ik ben vaak te vinden in en om het zwembad en hopelijk kan ik dat alles
nog lang blijven doen bij KZC!
Sander de Ruijter