In eerste instantie waren er alleen de zwemlesuren in het Sportfondsenbad in IJmuiden. Daarna is de wedstrijdploeg ontstaan en weer later de waterpoloploeg. De waterpoloploeg kwam voort uit de wedstrijdploeg en op basis van snelheid werden toen eg veel wedstrijden gewonnen. 
Natuurlijk kan ik me nog wel het een en ander herinneren, maar om dat in een kort verhaaltje weer te geven wordt wat moeilijk. Laten we eens een opzetje maken.
Vooral in de beginjaren was het een gezellige club, waar niet alleen de zwemmers en poloërs een belangrijke rol in speelden, maar zeer zeker ook de trouwe supporters en familieleden.
Bij elke thuiswedstrijd was het een gezellige boel, omdat iedereen elkaar op de zaterdagavonden   weer ontmoette. Het zaterdagavondje-voor-de-buis (zoals dat tegenwoordig is) kenden we niet en was voor ons het zaterdagavondje-zwembad.
Diverse vriendschappen zijn hierdoor ontstaan. Niet alleen bij de zwemmers onderling, maar ook  van de ouders eromheen. Ik herinner me dat er gezellige avonden bij ons thuis werden georganiseerd met de ouders van diverse zwemmers.  Daaruit kwam ook het idee om eens een gezinswedstrijd te organiseren. Van elk gezin moesten er dan 4 leden meedoen aan een wedstrijd. 2 ervaren wedstrijdzwemmers en 2 niet-wedstrijdzwemmers uit een gezin namen het tegen andere gezinnen op.
Ook kan ik me nog herinneren dat we eens hebben deelgenomen aan een 24-uurs zwemwedstrijd in Zaandam, de zogenaamde Nacht van Zaandam van ’s avonds 19.00 uur tot ’s morgens 07.00 uur.
24 uur in een estafettevorm doorzwemmen met meerdere verenigingen. Voor die tijd een speciale ervaring, waardoor de relatie met andere  verenigingen sterker werd. Vooral omdat je naast de wedstrijden ook meer tijd had om met elkaar te praten. Bestaat er nog zo’n soortgelijke wedstrijd?
Het zwemwereldje was voor mij (en anderen) in die tijd de belangrijkste invulling van de vrije tijd.
Altijd was je in of om het zwembad te vinden. De meeste vrienden (en zeker vriendinnen) zaten bij de club en daarom zochten we elkaar steeds weer op.
Voor mijzelf betekende dat er goede vriendschappen ontstonden. Met Sytse van der Molen heb ik jarenlang opgetrokken en met Dick Band de schoolbanken bezet. Of het nu door het zwemmen komt of niet, één van de zwemmers is nu een zwager van mij geworden, Jan-Pieter Dekker. Dus diverse  herinneringen worden nog wel eens opgehaald. En natuurlijk  ook met mijn broer Peter.
Omdat ik niet meer in "de Wijk" woon, hoor of zie je niet zo veel meer van de KZC. Ook tijdgenoten kom je daardoor niet meer zo gemakkelijk tegen. Daarom vind ik het bijzonder leuk dat er een reünie wordt georganiseerd.

Hierbij nog een krantenberichtje uit de krant van 1968. Het jaar waarin KZC voor het eerst meedeed aan de Nederlandse Waterpolo Kampioenschappen.

BEVERWIJK –  Aan de strijd om het Nederlands waterpolokampioenschap dat vandaag in Utrecht wordt uitgevochten nemen ook twee aspirantenteams van de Kennemer Zwem Club deel.
Het betreft hier zowel het jongensteam als het meisjesteam, die allebei het recht tot deelname aan het Nederlands Kampioenschap hebben verworven door Kringkampioen van hun afdeling te worden. De jongensploeg is ernstig gehandicapt doordat haar twee beste spelers Yte Oosterhoff en Ernst Steltenpohl inmiddels te oud zijn geworden om nog met de aspiranten te mogen meespelen. De meisjesploeg komt wel op volle oorlogssterkte uit. De bus met spelers, speelsters en supporters vertrekt vanmorgen om 11.15 uur vanaf het station van Beverwijk.

Ik kijk graag naar de reünie uit.

Groet, Yte Oosterhoff.

Terug